Πάμε Αράχωβα !!!

Στο σημερινό άρθρο μας θα αναφερθούμε στην πρόσφατη εκδρομή μας στην Αράχωβα κατά την περίοδο των Χριστουγέννων , μιας που αποτελεί δημοφιλές χειμερινό θέρετρο, χάρη στην ύπαρξη χιονοδρομικού κέντρου και τη μικρή της απόσταση από την Αθήνα  .

 Αρχικά να τονίσουμε πως ο καιρός μας ευνόησε χαρίζοντας μας τις λαμπερές ακτίνες του ηλίου σαν συνοδοιπόρο στο ταξίδι μας από νωρίς τα χαράματα μέχρι την δύση του , σαν βούλιαξε μέσα στα αφράτα σύννεφα στο χρώμα του κεχριμπαριού κι άφησε την παγωνιά του λυκόφωτος να διαχυθεί σαν αόρατος μανδύας πάνω από τον Παρνασσό. Θα χαρακτήριζα την κίνηση στην εθνική οδό φυσιολογική όχι τόσο για τα δεδομένα των εορτών αλλά της οικονομικής κατάστασης των συμπατριωτών μας. Τα ταξιδιωτικά λεωφορεία άρχισαν να πληθαίνουν όταν βρεθήκαμε στην κύρια οδό που συνέδεε από την αρχαιότητα τους Δελφούς και την πεδιάδα της Άμφισσας με την Βοιωτία . Βλέπετε κανείς δεν μπορεί να συγκρατηθεί μπρος την αλπική ομορφιά των βουνών και την ιστορία του χώρου , να ξεδιπλώνεται σαν ζωντανός πίνακας ζωγραφικής μπροστά στα μάτια του .Όλο το μεγαλείο της φύσης να τον αφήνει άφωνο κι να μην του φωλιάζει στα στήθη το αίσθημα της εξερεύνησης .

Κάναμε μια στάση στο Λιβάδι και αργότερα είχαμε σκοπό να πάμε χιονοδρομικό αλλά ενημερωθήκαμε πως παρότι λειτουργούσε η στάθμη του χιονιού δεν ήταν ιδιαίτερα ικανοποιητική κι έτσι αποφασίσαμε να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο στην πόλη. Ομολογώ πως την τελευταία φορά που είχαμε βρεθεί στο Λιβάδι έπεφτε χιονόνερο και έκανε τρομερό κρύο .Τώρα ίσα ίσα που ο λαμπρός ήλιος επέτρεπε σε μικρούς και μεγάλους ευκολία κινήσεων πάνω στο παγοδρόμιο χωρίς να κουβαλούν το βαρύ πανωφόρι τους και να απολαύσουν το καφεδάκι τους στον εξωτερικό διαμορφωμένο χώρο.  

 

Όσο για εμάς που λατρεύουμε την χριστουγεννιάτικη διακόσμηση , την μυρωδιά των ζαχαρωτών άλλα και εορταστικών εδεσμάτων προτιμήσαμε την θαλπωρή της ζεστής κι άνετης ατμόσφαιρας του Σαλέ με τα καυσόξυλα να τυλίγονται από τις πύρινες γλώσσες της φωτιάς και να αναφλέγονται μες το τζάκι ! Άλλωστε όλοι ξέρουμε πως αν περάσει το σύννεφο πάνω από τα κεφάλια των επίδοξων πατηνέρ η ψύχρα θα επισκιάσει με ρίγος τις χορευτικές επιδόσεις στον πάγο . 

Και να σου που η Αράχωβα ξετρύπωσε από την στροφή και φάνταζε μεγαλόπρεπη σαν σκαλισμένη πόλη πάνω σε μια από τις πλαγιές του Παρνασσού ! Δεν ξέρω γιατί αλλά κάθε φορά που διακρίνω τον οικισμό με καταλαμβάνει δέος και ενθουσιασμός. Θες το η γραφικότητα του τοπίου , η αρχιτεκτονική των κτηρίων , τα γραφικά σοκάκια ; Και φυσικά οι τόσες μυρωδιές και τα καλούδια που θυμίζουν χωριό!

 

Πήραμε τον δρόμο προς την Αράχωβα κι πάλι ! Να μας χαμογελά καθώς μας υποδέχεται , όπως κι όλους τους επισκέπτες της που έβγαζαν φωτογραφίες στο πανόραμα κατεβαίνοντας από τα πούλμαν !Περπατήσαμε την κύρια οδό και περάσαμε στα τοπικά μαγαζιά με παραδοσιακά προϊόντα κατανάλωσης (Φορμαέλα/Λουκάνικα), φλοκάτες , ζακέτες , γούνες , χαλιά ,γκλίτσες , καπέλα σκούφους κ.α

 

 

Επισκεφτήκαμε την κεντρική πλατεία που πραγματικά έσφυζε από κόσμο , δεν έβρισκες καρέκλα να κάτσεις μιας που αποτελεί πόλο έλξης τουριστών απ' όλη την Ελλάδα κι όχι μόνο ειδικά καθώς διάσημοι παγκοσμίου βεληνεκούς παρουσιάζονται κατά καιρούς για να λατρέψουν τόσο το φυσικό κάλος αλλά και την ελληνική παράδοση. 

 

 

H περιήγηση μας στα σοκάκια συνεχίστηκε με  το πέρασμα στην κεντρική γέφυρα - δρόμο απ' όπου η Αράχωβα υψώνεται αμφιθεατρικά απολαμβάνοντας την υπέροχη αόριστη θέα μέχρι εκεί που χάνεται το βλέμμα πέρα από τον ορίζοντα .

 

Κι μιας που λέμε για παράδοση ήταν φυσικό να παρασυρθούμε από τις μυρωδιές και να γευτούμε τα τοπικά εδέσματα σαν κουρασμένοι εκδρομείς .

 

Συνεχίζοντας πείτε μου ποιος δεν θα έμπαινε στον πειρασμό να θαυμάσει από κοντά το αληθινό στολίδι της Αράχωβας , ο απόκρημνος βράχος με το ρολόι. Λένε ότι ήταν το καμπαναριό του Μητροπολιτικού Ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου που κατέρρευσε το 1870 και γύρω στο 1944 οι Γερμανοί το ανατίναξαν. Το 1966, ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Λουκά, Νεκτάριος Καμβασινός, ανέλαβε με δικά του έξοδα την ανακατασκευή του .Όσο για το βράχο στον οποίο δεσπόζει, ονομάζεται Τυριάς και χρησίμευε ως φυσικό ψυγείο για τη φύλαξη τυριών,ενώ κατά την κατοχή έκρυβαν αντικείμενα πυρομαχικά κ.α .Σήμερα το αποκαλούν Ρολόι ή η "Ώρα" ..Οra's rock για τους ξένους! 

Αποψη της Αράχωβας

 

Θέα απο το ρολόι

 

Η παρέα μας 1

Ψύχρα και παγωνιά εξαπλώθηκε με το πέρασμα της ώρας .Κι ούτε που το καταλάβαμε πόση ώρα βρισκόμασταν εκεί λες κι είχαμε σταματήσει τον χρόνο απολαμβάνοντας την μαγευτική εικόνα να της Αράχωβας καθώς την έλουζε φως του ηλιοβασιλέματος αντίκρυ από το βράχο της Ώρας . Ήταν απόγευμα όταν πάνω στο γαλάζιο του ουρανού πορφυρές χρωματικές πινελιές ξεχύθηκαν από την αγκαλιά του ήλιου τόσο ζωντανές σαν ανακατεμένη παλέτα ακρυλικών ενός ζωγράφου .Υπέροχο ..Τα λόγια δεν θα μπορούσαν να περιγράψουν με σαφήνεια πως ο πυρακτωμένος χείμαρρος του κεχριμπαρένιου χρυσού πλεκόταν μέσα σε κυανές αποχρώσεις που με την πάροδο του χρόνου μπλάβιζαν αφήνοντας το υπόβαθρο του λυκόφωτος να φιλοξενήσει τα αστέρια!

Υ.Γ: Τα καταστήματα που πρόβαλα παραπάνω ήταν αυτά που μου χτύπησαν στο μάτι σαν περιπλανώμενος  τουρίστας ..
Πληροφορίες για το ρολόι από την wikipedia the free encyclopedia