Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο,οι πρώτοι κάτοικοι στη περιοχή της Παρνασσίδας, ήταν οι Δρύοπες. Αυτοί προέρχονταν από τους Πελασγούς που συνιστούσαν μέρος του προελληνικού φυλετικού υποστρώματος και η περιοχή ήταν γνωστή ως Δρυοπίς λόγω των πολλών δρυών που είχε.Η ακμή του πολιτισμού των Δρυόπων τοποθετείται γύρω στα 1600 π.Χ.. Οι Δρύοπες θεωρούσαν ότι ο Δρύωψ ήταν ο μυθικός γενάρχης τους και πρώτος τους βασιλιάς στην Οίτη.
Η αρχαία Δρυοπίδα περιλάμβανε τα τμήματα της Αιτωλίας και της Εσπερίας Λοκρίδας. Οι Αποδωτοί Αιτωλοί κατοικούσαν στη κεντρική και δυτική περιοχή και πρωτεύουσα είχαν το Αιγίτιον. Οι Οφιονείς Αιτωλοί κατοικούσαν στο βόρειο τμήμα της Δωρίδας και Παρνασσίδας και στους Αιτωλείς ανήκαν και οι Βωμιείς (Γύρω από τον Βωμό,του Απόλλωνα,) και οι Καλλιείς από τη πόλη Κάλλιο, ενώ οι Εσπέριοι ,(Οζόλες), Λοκροί κυρίως, παραλιακά από τη νότια περιοχή των Δελφών μέχρι τη Ναύπακτο.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο βασιλιάς Δρύοπας είχε μια κόρη τη Δρυόπη η οποία κάθε μέρα έβοσκε τα πρόβατα του πατέρα της στην Οίτη παρέα με τις Νύμφες Αμαδρυάδες, που την άφηναν να παίρνει μέρος στα παιχνίδια τους, τη μάθαιναν να υμνεί τους Θεούς και να χορεύει. Εκεί στις πλαγιές της Οίτης την είδε να χορεύει ο Θεός Απόλλωνας και την ερωτεύτηκε και για να τη πλησιάσει μεταμορφώθηκε σε χελώνα ,αλλά όταν η Δρυόπη πήρε με τρυφερότητα το ζώο στην αγκαλιά της, ο Απόλλωνας μεταμορφώθηκε σε φίδι. Οι Νύμφες φοβήθηκαν κι έφυγαν τρέχοντας. Έτσι ο θεός Απόλλωνας κατάφερε να πετύχει τα σχέδιά του. Η βασιλοπούλα μετά από αυτό γύρισε τρομαγμένη στο παλάτι χωρίς να πει τίποτα σε κανέναν. Λίγο αργότερα παντρεύτηκε τον Ανδραίμονα και γέννησε τον Άμφισσο ο οποίος είχε πατέρα τον Απόλλωνα.
Σύμφωνα πάντα με τη μυθολογία , ο Άμφισσος, , όταν μεγάλωσε έγινε βασιλιάς της περιοχής και έκτισε μια πόλη και ένα ναό προς τιμή του πατέρα του Απόλλωνα.
Μια μέρα που η Δρυόπη πήγε στο ναό, την άρπαξαν οι Αμαδρυάδες που τόσο την αγαπούσαν και την έκαναν νύμφη. Στο σημείο της αρπαγής φύτρωσε μια λεύκα και ανάβλυσε μια πηγή.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, οι Δρύοπες εκδιώχθηκαν από τη Δρυοπίδα από τον Ηρακλή, (Ηρακλείδες, 1250 π.Χ) και τους Μαλιείς, που κατέλαβαν την Οχυρωμένη πόλη τους στον Παρνασσό (Ηρόδοτος ,8,43). Οι οικισμοί των Δρυόπων διατηρήθηκαν μέχρι και το τέλος της Νεολιθικής εποχής, όταν άρχισαν να εμφανίζονται στον ελληνικό χώρο τα πρώτα καθαυτό ελληνικά φύλλα.
Η περιοχή της Παρνασσίδας κατοικήθηκε από τους Δωριείς οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή ιδρύοντας τις πόλεις Βοιόν, Κυτίνιον και Ερινεόν ,μετά την κάθοδο των Δωριαίων (1100π.Χ) ,σύμφωνα με τον Ηρόδοτο.
Ο γεωγράφος Στράβων αναφέρει 4 πόλεις: Ερινεόν, Βοιόν, Κυτίνιον και Πίνδον και μιλάει για Δωρική Τετράπολη. (Χάρτης σχεδιασμένος από τον Barlie du Bocage τo 1787, βάσει των πληροφοριών που είχε δώσει ο Anacharsis, όταν κατά τον 6ο π.Χ αιώνα περιηγήθηκε στην αρχαία Ελλάδα.). Στη δυτική Λοκρίδα ενδοχώρα δεν υπήρχε .
Στη δύση η ενδοχώρα ανήκε στην Αιτωλία, η οποία στα μακεδονικά χρόνια είχε μεγάλη δύναμη. Η Δωρίδα περιορίστηκε στα ύστερα χρόνια της αρχαιότητας σε μερικές πολίχνες στα νότια της Οίτης και του Καλλιδρόμου.
Η δε χώρα αύτη ( η Δωρίς) εστί μητρόπολις Δωριέων των εν Πελοποννήσω», γράφει ο Ηρόδοτος
1 σχόλιο:
ΕΥΓΕ !!!
Δημοσίευση σχολίου